دراین شب ها که باغمها دچارم                                                

مه تقو یم ز جنگ قندهارم                                                     


گهی بمباردمان های خیالت                                                    

گهی درخوف وترسی انتحارم                                                



دل دیوانه باقهرت دچار است                                                     

بکن باورکه خیلی بی قرار است                                                 


بگو چیزی که این دیوانه ی تو                                                    

فتاده گیج وحیران انتظار است                                                    



بیا امشب بیا درمن خطرکن                                                        

گلم شال زری ات را به سرکن                                                    


بیا باچهره ی مهتاب مانند                                                         

دل دیوانه ام را در بدر کن                                                         



   

                                            



پناه جو                                                       
                                 
                               

اگرچه دست و پایم بسته در زنجیرو زولانه                       

گرفته از لبم لبخند و دل را کرده ویرانه                           


بریده سر تمام ساکنان شهرک دل را                            

تعارف می کند خون را به جای چای صبحانه                    


دل آواره و ویران دو دستم بسته درزنجیر                      

بسویت بازمی گردم "پناهم می دهی یانه "                    


بسویت بازمی گردم "مسیری راه جلریزم"                   

فراهم کن برایم درکنار خانه ات خانه                          


بیا یک لحظه جاری کن به یک لبخند زیبایت                    

به روی برگ احساسم شکوه رقص پروانه                   
  

1390/7/30                                           

بندشوی / بهسود2