بی تو من...

بی تو من...

 

سلام!

             دوباره آمدم

که باتو

       گفتگو کنم

ازحال و وضع تو

             دوباره جستجو کنم

گل تفکر و تعقلم

                   که زرد گشته است

       به گفته های خوب تو

سبز نموده شست وشو کنم

        بی تومن کویر تشنه ام

برگ درکنار دشت

         فتاده ام

         از درخت فتاده ام

بی تومن نه مرده ام

نه زنده ام

درمیان مرگ وزندگی

با درد در دست وپنجه ام

بی تو من شبم

         که ماهتاب نیست

بی تو من سگم!

    که آب ونان

                 جای خواب نیست

بی تو من!

         پرنده ای بی درخت

        مسلمان بی نماز

ملای بی کتاب

یعنی بی تو من!

هیچ-

هیچ-

هیچ-

    درست مثل خودم

 

 

۱۳۹۰/۲/۱۰

بندشوی بهسود۲

 

مرگ من...

مرگ من...

 

مرگ من جشن بزرگ هست بهر دلبرم

تا رها یابد ز دام این دل غم پرورم 

   

روزمرگم ! دلبرم خنده کنان وشادمان

بارقیبان سرکشد شکرانه درجام سرم

 

مرگ من هست آرزوی دایم ودیرینه ام  

       چون که آن روزبنگرم خوشحال وخندان دلبرم

 

روزمرگم مطرب آرید تا نوازد ساز شوق

تابخندد شاد باشد یارک سمین برم

دُهل قنداری زنید تا اتن سازد به پا

 

دلبرم یکجاوباهم بارقیب دور دورپیکرم

 

۱۳۸۹/۹/۱۰

بندشوی بهسود۲

 

امشب به قلم رومن نیا!

امشب به قلم رو من نیا!

گلوی گیتارم

گرفته است

ازچشم هایم

اشعه ای نفرت

پراگنده می شود

و از زبانم

به جای دوستت دارم

لعنت می بارد

از آتش فیشان سینه ام

آتش وحشی ای

جوانه می زند

ترسم

مزرعه ای

گندم

گیسوانت

حریق شود