پناه جو                                                       
                                                                

اگرچه دست و پایم بسته در زنجیرو زولانه                       

گرفته از لبم لبخند و دل را کرده ویرانه                           


بریده سر تمام ساکنان شهرک دل را                            

تعارف می کند خون را به جای چای صبحانه                    


دل آواره و ویران دو دستم بسته درزنجیر                      

بسویت بازمی گردم "پناهم می دهی یانه "                    


بسویت بازمی گردم "مسیری راه جلریزم"                   

فراهم کن برایم درکنار خانه ات خانه                          


بیا یک لحظه جاری کن به یک لبخند زیبایت                    

به روی برگ احساسم شکوه رقص پروانه                   
  

1390/7/30                                           
بندشوی / بهسود2