کسی از بسترشب با دل خونین صدا می کرد

کجا شد ما هتاب من که دردم را دوا می کرد


اسیرم کرده شب از چهار سو پیچیده دستم را

کجا شد ماه من کز قید و بند شب رها  می کرد


تمام شب به چنگ شب دلش چون ماهی بی تاب

شکسته پاره پاره در میان خون شنا می کرد


برای قتل عام آرزویش کوچی غمها

به بهسود دل او شعله های خون به پا می کرد


در اوج خنده ها و گریه های آتش افشانش

دلش را نذر سرخ زلف پر چين خدا می کرد


1391/8/27
باميان