جفا

گل سرخی شقايق را كه دادم زير پاكردي

سپس در قهر پيچيدي مرا احمق صدا كردي

...
ببین "كوچي "صفت "بهسود "قلبم را زدي آتش

ميان شعله هاي سر كش آتش رها كردي


منم "افشار"خونين و تویی سیاف خون آشام

مرا آتش زدی و غرق امواج عزا کردی


شبی گردن زدی داماد سرخ آرزويم را

واز خونش کف دست عروسش را حنا کردی

**
نمي دانم چرا اي مريم آتش پرست من

تو امشب آتش بيداد را روشن ،چرا كردي؟

10/1/1391

کابل

چرا تو مریم آتش نگارم

به پلکت بسته ی امشب قرارم؟

دو زلفت دام شد بر دست وپایم

به چنگ حضرت چشمت شکارم

**

به دنیایم جفا باریده وغم

زپلک ومیژه های قهری مریم

به زخم کهنه و دیرینه ی من

ز دستانش  نمک پاشیده کم کم

**

نمی آید کسی در خانه ی من

فقط من ،با دل دیوانه ی من

چه زیبا می خرامد در سراغم

جناب غم در این ویرانه ی من

**

به رخ پیچیده ماه آسمان را

به پلکش بسته گلهای جوان را

به چشمانش تنیده چشم آهو

پریشان کرده ذهن مردمان را

**

دیار حضرت "صلصال" میرِم

بهار روشن امسال میرم

دلم دیوانه ی "بند امیر" است

لب پرخنده و با حال میرم

**

خلاف باورم امشب نوشتی

لب پرخنده را در غم سرشتی

زدستت شعله می پاشی ندانی

که بازی می کنی با سرنوشتی

به سال نو بیا در سر زمینم

بتاب از ماه بهتر ،بهترینم

"بتاب از ماورای ابر شبها

تو در این پیکر سرد و غمینم"
**

بیا مریم کمی از جنس رویت

به زلف شام من ماه بیاویز

بیا تو باحضور نازنینت

تمام درد وغم هایم فروریز
**
بیا درسر زمین من که دارم

برای فرش راهت کهکشان را

به دستت ساعتِ از جنس مچید

وپیراهن برایت آسمان را
**
برای خاطرت در سال نو من

گل سرخ وشقایق چیده دارم

برای شام های تلخ و گیج ات

ستاره یک بغل آماده دارم

سهم من

چه دارد زندگي بامن كه سهمم درد بنوشته؟

شب و روز مرا در قله هاي سرد بنوشته

تمام هست و بودم را از اين هستي ،از اين دنيا

فقط از شاخه ها و برگهاي زرد بنوشته

هزاران رود جاری اند اما تشنه می رقصم

مگر سهم گلوی تشنه ام را گرد بنوشته

چراغی نیست تا در شام تارمن شود روشن

به تقديرم "دو سه ياري گر نامرد"بنوشته

نمیدانم چرا دست خداجان سرنوشتم را

میان کوچه های زندگی شبگرد بنوشته

8/12/1390
کابل

گیتار درد

نمی آید کسی در خانه ی تاریک وسرد من

نشسته بشنود یک نغمه از گیتار درد من


زمستان است و چشم آسمان هم برف می گرید

که تا رنگ دیگر بخشد به این رخسار زرد من


نمی پرسی در این شب های برف آلود و سردِ سرد

چرا گم گشته نا پید است یار کوچه گرد من


در آغوش خری خوابی نمیدانی که می رقصی

پریشان شعله افشان در دل آتش نورد من



بیا مریم که فقط با حضور نازنین تو

فرو ریزد مگر دیواره ی آلام و درد من

1390/11/6

هوا تاریک، باران است نم نم

دل دیوانه ام پیچیده درغم
 

به کوچه کوچه می گیرم سراغش

نمی یابم نشان پای مریم

**   **    **

لباس " کوچی " پوشیده پری جان
 
به "بهسود " دل من کرده طغیان
 
 
هجوم پی هم سرباز پلکش
 

"کجاب " خاطرم را کرده ویران

* ** **** **

بمان با من ،بتاب ای ماهتابم

بمان پیچیده تا در اضطرابم

بخوان شعری که من تسکین بگیرم

که اشعار تو گشته قرص خوابم

*******

تمام شب به دنبالت دویدم

سپیده دم در آغوشت کشیدم

تو نازیدی و من از شهر نازت

به نرخ جان ادایت را خریدم

ماه من

ماه من خوش می رود، تابنده است

ماهتاب از چهره اش شرمنده است

خانه اش در قریه ی بالایی است

دل برایش عاشق و شیدایی است

خنده اش چون خنده ی گلها بود

چشم هایش بوتل ودکا بود

رقص آن چشمان و مژگان دیدنیست

موج موهای پریشان دیدنیست

پیرهن دارد به رنگ ارغوان

روسری از تکه های آسمان

آمد و در قریه تا آوازه شد

ازحضور او هوایم تازه شد

آمد از بالا به پایین مهربان

در دو دستش بود گلهای جوان

آمده باخنده محشر می کند

قتل عام جمله یک سر می کند

نازنین آمد "به دلهاخانه کرد"

عطر زلفش قریه را دیوانه کرد

"خانه خانه سر زدم "دنبال او

تاشوم گلهای گیج شال او

1390/9/21

بندشوی / بهسود

به خنده خنده غم هایت زدودم
غزلهایم برای تو سرودم

خزان تلخ را بر باد کردم
که کلکین  بهاران را گشودم

**         **

بگوش کوچه پیچیده صدایت
طنین افگنده هرسو  خنده هایت

بخند آهسته تر آهسته بگذر
دلم افتاده مریم پیش پایت

*****

به رقص آمد نگاه گرم دختر
دلم پچید درگلهای چادر

گذشت از پیش چشمم خنده برلب
جهان را پیش چشمم کرد محشر

*****

در این شبها که هردم می نویسم
بهشتم را جهنم می نویسم

تمام شب به کوهسار خیالم
من از میترا و مریم می نویسم

*****

به مکتب می رود سروی روانم
سر راهش گل نسرین بمانم

برای حفظ آن مه پاره ی خود
"ببین آماده ام تا مرز جانم"

*****

بدی قولی که بامن یار میشی
به این غم دیده تو غم خوار میشی

بدی قولی که درشب های تارم
به نقش ماه نو هموار میشی

*****

در این شب ها که در دستت اسیرم
گدایم ,مسکنم ,خیلی فقیرم

ولی وقتی که می تازی به جانم
تو چاقویی ومن سیب وپنیرم

*****

در این شب ها که از تو خیلی دورم
مثال چوپ تر بین تنورم

دو چشمت روشنای چشم هایم
بدون چشم هایت مثل کورم

معذرت

آن شب که باتوگفتم از حال و وضع زارم

ازگریه های تلخم، ازقلب بی قرارم

گفتم که فرصتی ده تا وامق توباشم

عذرا صفت بتابی امشب تو در کنارم

گفتم خزان تلخی درمن تنیده عذرا!

با خنده هایت اما مهمان نو بهارم

بی تو جهان رویا یک شام تلخ باشد

با تو تمام شب را مهتاب می شمارم

عذرا ازاین که چندی رفتم به راه دیگر

درپیشگاه چشمت یک عمر شرم سارم

لطفن بگو توچیزی، دیوانه انتظار است

آیا هنوز عذرا بانفرتت دچارم؟

1390/8/7

بندشوی /بهسود2

دراین شب ها که باغمها دچارم                                                

مه تقو یم ز جنگ قندهارم                                                     

گهی بمباردمان های خیالت                                                    

گهی درخوف وترسی انتحارم                                                

دل دیوانه باقهرت دچار است                                                     

بکن باورکه خیلی بی قرار است                                                 

بگو چیزی که این دیوانه ی تو                                                    

فتاده گیج وحیران انتظار است                                                    

بیا امشب بیا درمن خطرکن                                                        

گلم شال زری ات را به سرکن                                                    

بیا باچهره ی مهتاب مانند                                                         

دل دیوانه ام را در بدر کن                                                         

   

                                            

پناه جو                                                       
                                                                

اگرچه دست و پایم بسته در زنجیرو زولانه                       

گرفته از لبم لبخند و دل را کرده ویرانه                           


بریده سر تمام ساکنان شهرک دل را                            

تعارف می کند خون را به جای چای صبحانه                    


دل آواره و ویران دو دستم بسته درزنجیر                      

بسویت بازمی گردم "پناهم می دهی یانه "                    


بسویت بازمی گردم "مسیری راه جلریزم"                   

فراهم کن برایم درکنار خانه ات خانه                          


بیا یک لحظه جاری کن به یک لبخند زیبایت                    

به روی برگ احساسم شکوه رقص پروانه                   
  

1390/7/30                                           
بندشوی / بهسود2                                                                            

گلم چه کرده ای؟                                                             

گلم بگو چه کرده ا ی  که این قدر شیرین شدی؟                     

میان دختران قریه ماه و  بهتر ین شدی                                   

گلم ز چهره ی تو قطره قطره ماه می چکد                            

به قطره قطره خون و خاطرات من عجین شدی                       

  در این خزان تلخ قریه  ی پر از سکوت من                                  

    گلم تو نسترن شدی تو برگ یاسمین شدی                              

اگر کسی  ز منظرم به تو نگاه می کند                                         

گلم قسم به ذات حق فرشته ی زمین شدی                               

گلم گلم تو جلوه کن به شیشه چهره ات ببین                         
   
عجیب بهار ناز، دلفریب و دلنشین شدی                               

                             

1390/07/7                                                                 
بندشوی - بهسود